Terapia tkanek miękkich
Zastosowanie:
- hipertonia mięśniowa,
- przykurcze pochodzenia mięśniowego oraz łącznotkankowego,
- występowanie spastyki,
- osłabienie fizjologiczne mięśni,
- obrzęk miejscowy,
- zastój żylny,
- ograniczenia ruchomości stawów wynikające z dysfunkcji tkanek miękkich.
Fizjologia ograniczeń tkankowych?
Tkanki miękkie: czyli skóra, mięśnie, powięź często w skutek przeciążenia ulegają wzmożonemu napięciu. Prowadzi to do odruchowych zmian w narządach wewnętrznych oraz stawach kończyn i kręgosłupie.
Szczególną uwagę trzeba zwrócić na powięź, która pełni wiele funkcji: otacza ciało pod skórą, pokrywa narządy wewnętrzne, ułatwia ruchy mięśniom poprzez podzielenie ich na grupy funkcjonalne oraz otoczenie poszczególnych włókien mięśniowych. Jest także źródłem propriocepcji (czucia głębokiego), daje podporę dla przebiegu nerwów i naczyń krwionośnych, a niekiedy tworzy przyczepy mięśniowe.
Restrykcje (unieruchomienia) powstałe w obrębie powięzi mogą prowadzić do powstania nieprawidłowych napięć, które z kolei pociągają w nieodpowiednich kierunkach struktury kostne. Skutkuje to kompresją w stawach a w rezultacie – bólem i dysfunkcją. Może dojść do ucisku struktur nerwowych i naczyń krwionośnych, zaburzając ich funkcję. Skrócone struktury mięśniowo-powięziowe charakteryzują się zmniejszoną: siłą, możliwościami kurczenia oraz wytrzymałością.
Skrócenie struktur tkanek miękkich objawia się między innymi:
- uczuciem zmęczenia, bądź sztywnością w skróconym mięśniu,
- wystąpieniem nieprawidłowości dotyczących wzorca ruchowego (jakości wykonywanych czynności ruchowych),
- niewłaściwym napięciem mięśniowym,
- zmniejszoną elastycznością mięśnia,
- zmniejszonym zakresem ruchu w stawie i upośledzoną grą stawową.
Przykładowe sposoby pracy na tkankach miękkich:
Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe:
Polega na stopniowym rozciąganiu tkanek miękkich. Kierunek rozciągania, wielkość przykładanej przez terapeutę siły i czas stosowania techniki są uzależnione od dysfunkcji występujących u pacjenta. Poprzez stosowanie technik mięśniowo-powięziowego rozluźnienia dążymy do zmniejszenia zwiększonego napięcia oraz do przywrócenia prawidłowego zakresu ruchu. Po zlikwidowaniu restrykcji występujących w obrębie kompleksu mięśniowo-powięziowego oraz stawów terapeuta przechodzi do rozciągnięcia mięśni, wykorzystując technikami energizacji mięśniowej.
Techniki energizacji mięśni:
Mają na celu zlikwidowanie zaburzeń w obrębie tkanek miękkich poprzez wykorzystywanie wysiłku fizycznego pacjenta – odpowiedniej kombinacji napięcia izometrycznego i rozluźnienia. Dysfunkcje mięśniowo-szkieletowe rozwijają się na skutek szeregu zmian fizjologicznych i w efekcie prowadzą między innymi do powstawania patologicznych wzorców ruchowych. Zastosowanie technik energizacji mięśni przy istniejącym ograniczeniu poprawia zakresruchów w stawach.
Konsekwencje nadmiernych napięć tkankowych?
Miogelizy, tendinozy prowadzą do zmian w strukturze więzadeł i mięśni, co powoduje ich osłabienie, skrócenie, zmniejszenie wytrzymałości i sprężystości. Są to schorzenia o charakterze przewlekłym powstające w wyniku mikrourazów,braku odpowiedniej profilaktyki i leczenia.