– czy należy się martwić i co warto o niej wiedzieć?!
Często w naszym gabinecie spotykamy się z pytaniem o to, czy „pozycja niedźwiadka” jest niebezpieczna dla ich dziecka. Maluchy prostują nóżki i unoszą wysoko pupę, zerkając za siebie. Czy jest się czym martwić i co warto wiedzieć?
Pozycja niedźwiadka – co to znaczy?
Cześć rodziców niepokoi się, gdy ich niemowlę z pozycji czworaków, prostuje nóżki i unosi pupkę wysoko nad podłoże, stając jedynie na dłoniach i stopach. Czasem testuje wariant ze „stawaniem” na głowie, zerkając w kierunku pępka. Bywa również tak, że przyjmuje pozycję z całkowicie wyprostowanymi nóżkami, w której zamiast obciążać całe stopy podpiera się samymi paluszkami, pupę unosząc zdecydowanie niżej niż we wcześniejszych kombinacjach (deska niedźwiedzia).
Nie ma się jednak czym martwić! To fizjologiczna pozycja, nazywana często pozycją ,,niedźwiadka’’!
Kiedy najczęściej maluch przyjmuje pozycję niedźwiadka?
Pozycję ,,niedźwiadka’’ niemowlę zwykle przyjmuje w okolicy 8 miesiąca życia.
Zginając kolanka i prostując łokcie może przyjąć pozycję czworaczą lub przejść do leżenia na brzuszku.
Starszy maluch, koło 9-10 miesiąca życia, w tej pozycji może się przemieszczać. Jest to mało ekonomiczny sposób, więc spokojnie – jest to tylko przejściowy sposób lokomocji, dzieciątko wybierze za chwilę czworaki i chodzenie.
Około 14-15 miesiąca życia maluszki potrafią podnieść kończyny górne, wyprostować tułów i wstać z pozycji niedźwiadka (co jest już bardzo trudną sztuką). Wymaga to dobrej stabilizacji centralnej, przenoszenia ciężaru ciała ku tyłowi, aktywnego wyprostu bioder oraz umiejętności obciążania pięt.
Co daje dziecku pozycja niedźwiadka?
Nauka pozycji niedźwiadka pozwala dziecku testować możliwości swojego ciała, co pozytywnie wpływa na jego rozwój.
- nauka kontrolowania środka ciężkości swojego ciała w sytuacji, kiedy znajduje się on wysoko, ponad płaszczyzną podparcia. Udoskonala też reakcje równoważne w pozycjach wyższych,
- wzmacnianie mięśni posturalnych,
- podparcie, obciążenie oraz przeniesienie ciężaru ciała na dłonie i stopy. Pierwsze treningi motoryki dłoni. Stopy dziecka mają okazję obciążać całą swoją podeszwę i odpychać się z palucha (faza odbicia), co będzie przydatne w przyszłości podczas chodu,
- trening stabilności obręczy barkowej i miedniczej. Nauka balansu miednicy i mobilności kończyn w pozycji wyższej,
- kolejny sposób lokomocji oraz możliwość przejścia do pozycji leżenia przodem, czworaczej i stojącej.
