Bóle spojenia łonowego
Anatomia i funkcja:
spojenie tworzą dwie kości łonowe, połączone ze sobą krążkiem zbudowanym z chrząstki włóknistej zawierającej włókna kolagenowe, zapewniające bardzo dobrą amortyzację, natomiast dużo gorszą sprężystość.
Organizm przygotowując się do porodu zwiększa mobilność w obrębie wszystkich stawów talerza biodrowego. W ciele kobiety krążą hormony m.in. relaksyna, których zadaniem jest rozluźnienie więzadeł. Fizjologicznie dochodzi także do rozejścia się spojenia łonowego, co umożliwia przemieszczenie się dziecka do kanału rodnego. Ma to miejsce między 36 a 38 tygodniem ciąży.
Jednak często jest tak, że Panie zgłaszają dolegliwości okolicy spojenia dużo wcześniej, już w drugim trymestrze oraz po porodzie.
Dlaczego? W momencie, gdy więzadła się rozluźniają, główną funkcję stabilizującą przejmują mięśnie. Jeśli wcześniej używaliśmy niewłaściwych wzorców ruchowych, mieliśmy słabe mięśnie brzucha i pośladków, nasze spojenie łonowe nie ma dobrej stabilizacji. Zła postawa i nieprawidłowy wzorzec chodu (czasem obserwujemy u kobiet w ciąży tzw. „kaczy chód”, wypięte, nieaktywne pośladki i kończyny dolne ustawione w rotacji wewnętrznej) powodują nasilenie dolegliwości bólowych.
Gdy czujemy ból oszczędzamy się i nie podejmujemy aktywności fizycznych. Nasze mięśnie słabną jeszcze
bardziej, a My odczuwamy coraz większy ból i powstaje błędne koło.
Ból okolicy spojenia łonowego wymaga wykonania wnikliwego badania nie tylko bolesnego spojenia łonowego, lecz wszystkich struktur w obrębie miednicy, a nawet postawy ciała
Objawy zgłaszane wówczas przez pacjentki:
ból w okolicy spojenia łonowego, pachwin, ud, kości krzyżowej pojawiający się w czasie czynności z
unoszeniem nóg (trudności także z chodzeniem),
- odczucie ,,chrupania’’ lub ,,przeskakiwania’’ w okolicy spojenia łonowego,
- obrzęk spojenia łonowego,
- trudności w chodzeniu, podnoszeniu, bądź leżeniu na boku,
- a w czasie porodowych skurczów partych, nagły dodatkowy ból.
Jaka terapia?
W rozejściu spojenia łonowego prowadzimy m.in.:
- terapię manualną stawów krzyżowo-biodrowych. W jej trakcie wykorzystuje się m.in. techniki stawowe, w celu odtworzenia prawidłowej ruchomości stawów (tzw. grę stawową) całego pierścienia miednicy,
- terapię tkanek miękkich wykorzystując zazwyczaj techniki Mięśniowo-Powięziowe Rozluźnianie (MPR) i Techniki Aktywnego Rozluźniania (TAR), a także masaż relaksacyjny,
- różne ćwiczenia czynne: rozluźniające nadmiernie napięte mięśnie, redukując przodopochylenie miednicy oraz wzmacniające mięśnie: brzucha, przywodziciele ud, dna miednicy,
- i co ważne! Ocenimy Twoją postawę, wzorzec chodu, a następnie je skorygujemy. Ponieważ jeśli będziemy dalej nieprawidłowo funkcjonować w życiu codziennym, terapia nie przyniesie długotrwałych efektów.